Κ. Μεμής

Άνθρωποι και άνθρωποι

Από τας επιστολάς που άφησεν ο μακαρίτης Κώστας Μεμής προτού ξεκινήση για το μεγάλο ταξίδι που εμελέτησε και επραγματοποίησε με ψυχραιμίαν φιλοσόφου, βγαίνει το συμπέρασμα ότι η ευθυξία τον ωδήγησε εις το απονενοημένον διάβημα.

"Όπως ήλθαν για μένα τα πράγματα, γράφει σε κάποιαν επιστολήν του, ο εξευτελισμός με περιμένει". Και δεν ηνείχετο το εγώ του Κώστα Μεμή τον εξευτελισμόν, εν αντιθέσει με τον αρχαίον σοφόν που τρύπωνε, αναπνέων δυνατά, στο χαράκωμα του μη έχοντος! Άνθρωποι και άνθρωποι. Ο Μεμής δεν μπόρεσε να αντλήση το δικαίωμα της ζωής από το απόφθεγμα του αρχαίου φιλοσόφου, όμως άλλοι ζουν και βασιλεύουν αδικούντες τον πλησίον όχι από την ανάγκην του μη έχοντος  αλλά από πόρωσιν συνειδήσεως!

Πάντως η πράξις του Μεμή είναι ελεγκτέα. Διότι δεν είχε το δικαίωμα να αφαιρέση την ζωήν που του εδώρησεν ο Θεός, εις του Οποίου τας ανεξιχνιάστους βουλάς εναπόκειται και το γεγονός της ευτυχίας και δυστυχίας του ανθρώπου. Άνθρωποι όμως και ημείς, παρορμώμενοι από το συναίσθημα της συμπαθείας προς τον αείμνηστον φίλον, λόγω του αδαμαντίνου του χαρακτήρος, αναπέμπομεν προς τον Κύριον την ευχήν δια την επιεική κρίσιν της εκνόμου πράξεως του τερματίσαντος εξ εαυτού τον βίον, πλάσματός Του τούτου.

ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ αρ. 411,16-1-1939,σ.4.